In 2014 stuurde voorzitter Karen Kort onderstaand verhaal in voor een verhalenwedstrijd georganiseerd doorPartin, de branche-organisatie voor kleine goede doelen.
Het verhaal van stichting Kaamba Neere: over vriendschap, vertrouwen en vooruitgang
Alle clichés over Afrikanen gaan mank als je Rasmata leert kennen: ze is niet arm, onderdanig of afhankelijk, wel koppig, streng en dominant. Ze heeft een hart van goud en is totaal niet bang haar mening op luide toon te verkondigen. Ze vraagt om hulp, maar niet voor zichzelf. Wel voor kinderen die geen kansen hebben op onderwijs. Maar als die kinderen met onze steun die kansen dan toch krijgen, duldt ze geen slapte. Kinderen hebben groot, aan angst grenzend ontzag voor haar. Ze is de spil in de samenwerking tussen Stichting Kaamba Neere in Nederland en Association Songui Koomba Neere in Burkina Faso.
Onze eerste ontmoeting vond plaats in Ouagadougou (Burkina Faso) in 1995. We raakten bevriend toen we collega’s waren op een project waar ik stage liep. Wat begon met een verzoek om haar twee neefjes te helpen met hun schoolopleiding is uitgegroeid tot de sponsoring van 21 schoolkinderen in 2014.
Door de jaren heen is er veel veranderd. We zijn, zoals dat heet, ‘geprofessionaliseerd’. Geen vriendendiensten meer tussen twee mensen die elkaar graag mogen, maar gestructureerde geldstromen tussen twee goed functionerende stichtingen, met besturen, bankrekeningen en jaarverslagen. Maar onze vriendschap blijft.
Wat hebben we een discussie gehad over het inleveren van bonnetjes als bewijs van gedane uitgaven: Wat willen we toch met al die bonnetjes? Vertrouwen we haar soms niet?
Een ander heikel punt blijft het teruglopen van onze inkomsten uit donaties, waardoor wij al drie jaar achter elkaar geen nieuwe kinderen hebben kunnen helpen. Vol ongeloof wordt hier op gereageerd. En wij op onze beurt snappen soms weer niet waarom de grote bedragen die aan bijlessen worden betaald, niet altijd worden omgezet in diploma’s.
En hoe meten we onze successen? Aan de hand van het aantal behaalde diploma’s? Of is het meer dan dat?
Ik zie Habibata als één van onze grote successen: met heel veel moeite heeft ze haar diploma gehaald en opeens gaat ze initiatieven ontplooien. Ze doet toelatingsexamen voor de politieschool en haalt het! Ze wordt mondig, houdt Rasmata op de hoogte van haar plannen en spreekt rechtstreeks met mij over de financiële bijdrage die ze nodig denkt te hebben. Ze is niet meer het teruggetrokken meisje van weleer, maar een jonge, goed opgeleide vrouw, die weet wat ze wil!
Karen Kort
Voorzitter Stichting Kaamba Neere